Sözlükte, bir şeyin üzerini örten demektir. ‘Küfr’ kelimesinden türemiştir.



Nitekim, insanları temamen örttüğü için geceye, tohumun üzerini örttüğü için çiftçiye bu anlamda ‘kâfir’ denilmektedir.



Kur’an-ı Kerim’e göre ‘kâfir’; ‘küfr’ eden, İslâmı kabul etmeyen, İslâmı ve Kur’an’ı inkar eden demektir. Kâfir, bir anlamda, Allah’tan gelen Hakk’ı kabul etmeyip, üzerini örten kimsedir. (Bakınız: Küfr)



Kur’an, ‘küfr’ kelimesini ve türevlerini sık sık kullanmaktadır. Çünkü ‘küfr’ imanın, ‘kâfir’ ise mü’minin karşıtıdır. ‘Kâfir’, inkârcıdır ve nankördür. Hem Allah’tan gelen haberleri kabul etmez, hem de Allah’ın kendisine verdiği nimetlere şükretmeyip nankörlük yapar. Kâfir, Allah’ın âyetlerine karşı inatçıdır. Peygamberler onları Hakk’a davet ettikleri halde onlar, inkârlarına devam etmişlerdir. Bir çoğu Hakk’ın ne olduğunu bildikleri halde, çeşitli sebeplerden dolayı Hakkın üzerini örtmektedirler.