a- Selbî Ahlâkî Cezalar (Mahrûmiyet Yönüyle Cezalar):

Ahlâkî yönden mahrûmiyet sebebi olan menfî cezalar şunlardır: Bütün amellerin boşa gitmesi (habt, 2/Bakara, 217, 264, 266, 276; 3/Âl-i İmrân, 22, 117; 5/Mâide, 53 vb.); Allah'a ortak kılınan putların, kendisine bağlananları terketmesi (dalle, 6/En'âm, 94; 11/Hûd, 21; 16/Nahl, 87; 28/Kasas, 75 vb.); Allah'ın rahmetinden ümidi kesmeleri (yeisû, 29/Ankebût, 23); Allah'ın onları affetmemesi (4/Nisâ, 137, 168; 47/Muhammed, 34); Cemâlullah'ı görmekten mahrum olmaları (mahcûbîn, 83/Mutaffifîn, 15); kıyâmet gününde Allah'ın onlara bakmaması ve onları tezkiye etmemesi (2/Bakara, 174); (boş yere mü'minlerin yanında aradıkları) ışıktan mahrum bırakılmaları (57/Hadîd, 13); haşrolunurken görmekten, konuşmaktan ve duymaktan mahrum bırakılmaları (17/İsrâ, 72, 97; 20/Tâhâ, 124); her türlü arzularına mâni olunur (34/Sebe', 54), âhiretten ümidi kesmişlerdir (60/Mümtehine, 13), orada nasipleri yoktur (lâ halâka, 2/Bakara, 102; 3/Âl-i İmrân, 77, 176; 42/Şûrâ, 20), o gün unutulurlar (7/A'râf, 51; 45/Câsiye, 34), yardımsız bırakılırlar (mahzûlîn, 17/İsrâ, 22), kovulurlar (medhûrîn, 17/İsrâ, 18, 39), dostsuz ve yardımsız bırakılırlar (42/Şûrâ, 8), göğün kapıları onlara açılmaz (7/A'râf, 40), özür beyan edemezler (77/Mürselât, 35, 36), felâha erdirilmezler (6/En'âm, 21, 135; 10/Yûnus, 17, 70; 16/Nahl, 117 vb.), ziyandadırlar (hâsirûn, 2/Bakara, 27, 121; 3/Âl-i İmrân, 85, 149; 4/Nisâ, 119; 5/Mâide, 5, 52 vb.) gibi...