Kendilerine kitap verilenlerin bir kısmı Allah'ın âyetlerini işittikleri halde, onları bile bile değiştirirler. Buna rağmen müslümanlarla karşılaştıkları zaman 'biz de inanıyoruz' derler. Kendi yandaşlarının yanında ise 'sakın aleyhinize olacak şekilde peygambere inanmayın' derler. Onların bir kısmı da ümmî oldukları (okuma-yazma bilmedikleri) halde, birtakım kuruntuların (ümniyye'nin), bir ilme dayanmayan zanların peşine takılırlar. Bütün bildikleri hayal-meyal avuntulardır, oyalandıkları şey olmayacak temennilerdir (2/Bakara, 75-79).