Ermişlik, mitolojik bir kavramdır. Gizli bir kaynaktan metafizik an­lamda ilham alarak meçhulleri ve geleceği bilmek demektir. Mitolojik an­layışta ermişliğin sınırları da yoktur. Kişi, ya da kişilerin hayal gü­cüne para­lel olarak efsânevî içerikler kazanır. Daha çok Türk ve İranlı müslü­ma­nımsı toplumlar arasında ermişlik mitolojisi yaygındır. Ehl-i Beyt'den imamlar, seyyidler, evliyalar, tarikat şeyhleri ve hatta bazen deliler bile bu cahil topluluklar ta­rafından er­miş sayılırlar ve tanrılaştırılırlar. İslam akâ­idinin tanımla­dığı “kerâmet” in bu mitoloji ile hiç bir ilişkisi yoktur. Animist kökten  gelen bu batıl inanç, şir­kin en korkunç ve en çirkin bir tü­rüdür.



Türbeler, süslü sandukalar, kale bedenleri gibi anıt mezarlar, tören­ler, esas duruşları, rabıtalar, Hatm-i Huwâcegânlar, İslam terminolojisiyle açık­la­namayan patanjalist kavramlar ve öğretiler, İslâmî motiflerle kamufle edilmiş budist kaynaklı ayin ve zikirler, bu mitolojinin çeşitli malzeme­leri ve görüntüleridir. [184]