1- Ebu Nuaym, Abdullah el-Anberî'den rivayet ediyor: "Malik b. Enes der ki: Her kim Allah Rasulü'nün sahabelerinden birini küçümser veya kalbinde onlara karşı bir kin duyarsa, o kimse için müslümanların eline geçen 'fey' den hiçbir fark yoktur. Sonra şu ayeti kerimeyi okudu: 'Onlardan sonra gelenler derler ki: Rabbi-miz! Bizi ve bizden önce iman eden kardeşlerimizi bağışla. Kalplerimizde iman edenlere karşı bir kin bırakma, Rabbimiz! Sen çok şefkatli ve çok acıyansın.' (el-Haşr: 10)" (80)



2- Ebu Nuaym, ez-Zubeyr'in oğullarından birinden rivayet ediyor: "Biz Malik'in yanındaydık. Allah Rasulü'nün ashabını küçümseyerek onlara dil uzatan birinden söz ettiler. Bunun üzerine O (rh. a) şu ayeti okudu: "Muhammed Allah'ın elçisidir. Onunla beraber olanlar kafirlere karşı sert,. kendi aralarında merhametlidirler."



(Fetih: 29) Daha sonra Malik şöyle dedi: Kalbinde Allah Resulü'nün ashabından herhangi birine kin besleyerek sabahlayan kimseye ayetin hükmü isabet etmiştir.(81)



3- Kadı İyad, Eşheb b. Abdülaziz'den naklediyor: "Biz Malik'in yanında oturuyorduk. Bir de baktım ki Alevilerden bir adam onun yanıbaşına gelip dikildi. Bu adamlar zaman zaman onun meclisine gelirlerdi. Adam: "Ey Abdullah'ın babası! dedi. Malik (rh. a) sesin geldiği yöne döndü. Biri onu çağırdığında genellikle başını çevirerek ona bakardı. Adam ona dedi ki: Ben seni kendimle Allah arasında hüccet kılmak istiyorum. Yarın O'nun huzuruna çıktığımda bunu sana Malik söyledi diyeceğim" dedi. Malik de adama: Konuş, dedi. Adam: Allah Rasulü'nden (sallallahu aleyhi vesellem) sonra insanların en hayırlısı kimdir? dedi. Malik: Ebu Bekr, dedi. Alevi: Sonra kim? dedi. Malik: Sonra Ömer, dedi. Alevi: Daha sonra kim? dedi. Malik: Mazlum olarak öldürülen Osman, dedi. Bunun üzerine Alevi: Vallahi asla seninle bir mecliste oturmayacağım, dedi. Malik de: Sen bilirsin, diye karşılık verdi." (82)



(80) el-Hilye, c: 6, sh: 327



(81)A.g.e, sh:327.



(82) Tertibu'l-Medarik, c: 2, sh: 44-45.